من ملک بودم و فردوس برین جایم بود

آدم آورد در این دیر خراب آبادم

نیستم آدم اگر باز نگردم آنجا

زین جهت هست اگر باز کمی دلشادم . . .

می گن با هرکی دوست بشی شکل و فرم اونو می گیری

فکرشو بکن

اگه با خدا دوست بشی ، چه زیبا شکل می گیری . . .

آموختم :

که خدا عشق است و عشق تنها خداســــــــــــــــت

آموختم:

که وقتی نا امید میشوم خــــــــــــــــدا با تمام عظمتش،عاشقانه انتظار میکشد تا دوباره به رحمتش امیدوار شوم

آموختم:

اگــــر تا کنون به آنچــــــــه خواستم نرســــــــــیدم،خـــــــــــــــــــــدا برایم بهترش را در نظر گرفته

آموختم:

که زندگی سخت است

ولی من از او سخت ترم...

کلمات، چنان قدرتی دارند که می توانند آتش جنگی را بیفروزند و یا صلحی را بر قرار سازند، رابطه ای را به نابودی کشانند و یا آنرا محکمتر کنند. برداشت و احساس ما نسبت به هر چیز، بسته به معنائی است که به آن چیز می دهیم. کلماتی که آگاهانه یا نا آگاهانه برای بیان یک وضعیت انتخاب می کنیم، بلافاصله معنای آن را در نظرمان دگرگون می کنند و در نتیجه احساسمان را تغییر می دهند.

اگر توجه مان را به چیزی جلب کنیم که از آن وحشت داریم، به طور قطع همان بلائی را که از آن می ترسیم، به سرمان می آید.

وقتی به دنبال هدف تازه ای می روید و با مانعی مواجه می شوید، به یاد آورید که از این موانع، قبلا هم در زندگیتان بوده است و بر آنها غلبه کرده و موفق شده اید.

محدودیتها فقط در ذهن وجود دارند. پس هر وقت محدودیتی به ذهنتان رسید، بی درنگ آن را از مغز خود بیرون کنید.

"آنتونی رابینز "

 انسان با کلامی که بر زبان می آورد پیوسته قوانینی برای خود وضع می کند.
قانون شکست  یا قانون موفقیت. هر آنچه آدمی بر زبان آورد همان را بسوی خود جذب خواهد کرد. سخن از بیماری, بیماری را جذب می کند. سخن از سلامتی, سلامتی را جذب می کند. هر آنچه برای دیگری آرزو , کنید, همانا برای خود آرزو کرده اید. لعن و نفرین, بخود دشنام دهنده باز می گردد. اگر بخواهید به کسی کمک کنید تا فرد موفق شود, همانا راه موفقیت خود را هموار کرده اید.
تنها به سه منظور جرأت کنید, کلامتان را بکار برید:
1ـ برای طلب شفا  2- برکت خواستن   3- سعادت و نیکبختی و موفقیت برای کسی

"فلورانس اسکاول شین"

باید به جایی برسیم که بعد از مرگمون

لایق  دیدار  خدا   بشیم

این بزرگترین هدف   اومدن ماست به این دنیا

باید بتونیم  لایق  ملاقات  خدا بشیم

دنیای ما جبر نیست ، اختیاره ولی اگه ظلم کردیم مجازاتمون جبر و بـه اجباره، یادمون نره که خـلـیـفـه خدا بر زمینیم  و اولین زمـیـن ما  هـمـیـن جـسـدیه

کـه بـایـد بـر اون حکـمرانـی کـنـیم و تـسـلـیـمـش نـشـیم.

هـمـونـطـور که صدای ما به کوه مـی خـوره   ( پژواک ) و بـه سـمـت خودمـون برمیگرده ایـن جـهـان طـوری آفـریـده شـده کـه    اثـرات کردار مـا    در آیـنـده بـه سـمـت خـودمـون برمیگرده در کنجکاوی هایم دیـدم   آدمـهـای بـدبـخـت  کـسـانـی بـودنـد کـه تـو زنـدگـیـشـون حـداقـل یک دل رو شـکـسـتـه بـودنـد و اغـلـب بـیـشـتـر از یک دل برمیگرده. بعضیا فکر میکنن هرکاری بکنن، هرچی بگن، دروغ بگن، تهمت بزنن و خلاصه با رفتارشون دیگرانو آزار بدن و اون دیگران هم هیچی نگن، موضوع تموم شده رفته. اما تازه شروع شده چون دلی که بشکنه کسی جز خدا رو نداره و خداوند انتقام گیر خیلی سرسختیه. پس خیلی مراقب باشین که دلی رو نشکنین و باعث آزار کسی نشین.

مردی در یکی از دره های کوه های "پیرنه" قدم می زد، که به چوپان پیری برخورد . چوپان او را درغذایش شریک کرد ،‌و مدت درازی کنار هم نشستند و از زندگی صحبت کردند .

مرد می گفت : اگر کسی به خدا اعتقاد داشته باشد ، بایدبپذیرید که آزاد نیست، چون خداوند هر گام او را هدایت می کند .
در پاسخ ، چوپان او را به دره تنگ وعمیقی برد که در آن ، پژواک هر صدایی به وضوح شنیده می شد .
گفت: زندگی این دیواره هاست ، و سرنوشت فریادی است که هر یک از ما می کشد . آن چه انجام می دهیم ، تا قلب خداوند بالا می رود ، و به همان شکل به طرف ما برمی گردد .
اعمال خدا ، به سان پژواک کردار ماست .
این جهان کوه است و فعل ما ندا                               سوی ما آید نداها را صدا

کاش میشد تا خدا پرواز کرد

پای دل از بند دنیا باز کرد

کاش میشد از تعلق شد رها

بال زد همچون کبوتر در هوا

کاش میشد این دلم دریا شود

باز عشقی اندر او پیدا شود

کاش میشد عاشقی دیوانه شد

گرد شمع یار چون پروانه شد

کاش میشد جان ز تن بیرون شود

چشم از هجران او پر خون شود

کاش میشد از خدا غافل نبود

کاش در افکار بی حاصل نبود

کاش میشد بر شیاطین چیره شد

تا رها از بند با این شیوه شد

کاش دستم را بگیرد توی دست

تا شوم از دست او من مست مست

کاش میشد مست باشم تا ابد

سر بر آرم دست افشان از لحد

کاش میشد تا که در روز جزا

شاد باشم از عمل پیش خدا

کاش میشد یک نفس دیدار یار

تا شوم مدهوش ؛ گردم بیقرار

راههایی برای دوری از احساس پشیمانی:

1-  همه چیز را کلی بررسی کنید
هنگام تصمیم گیری ها  همه ی جنبه های مسئله را بررسی کنید، جنبه های مثبت و منفی. بررسی همه جانبه ی کار تا حد زیادی از پشیمان شدن در آینده جلوگیری میکند. همیشه کمی به خود فرصت دهید، از تصمیم گیری های عجولانه بپرهیزید. درست است که بعضی چیزها خارج از کنترل شماست، اما اگر درست برنامه ریزی نکنید، باید منتظر عواقب بد آن باشید.

در نظر گرفتن جنبه های مثبت و منفی هر تصمیمی، ممکن است همیشه باعث نشود که اشتباه کنید، اما اگر وقت گذاشته و خوب تحقیق کنید و همه ی جوانب را بسنجید، تا حد زیادی از حسرت خوردنتان در گذشته جلوگیری می کند.

2-  قاطع و محکم باشی
وقتی تصمیمی می گیرید، بگذارید اجرا شود. مطمئن باشید و تردید نکنید. اجازه ندهید که مسائل حاشیه ای شما را از تصمیمتان منصرف کند.

3-  اتفاقات را بپذیرید
واقعیت را بپذیرید. زندگی پر از حادثه است که شما از آنها بی خبرید. بعضی از این حوادث خوب هستند و بعضی بد. اما باید مزه ی بدی را بچشید تا خوبی هم سراغتان آید. ما نمی توانیم جلوی روی دادن اتفاقات را بگیریم، باید آنها را قبول کنیم و تا میتوانیم از آنها نهایت استفاده را ببریم.

4-  دست به عمل بزنید
ببینید حسرت چه چیزهایی را می برید، و هر چه می توانید برای از بین بردن آن انجام دهید. اگر حسرت می خورید که در دوران دانشجویی زیاد مسافرت نکرده اید، همین حالا یک برنامه ی سفر برای خود درست کنید. کارهایی را که انجام نداده اید و حسرتش را می خورید، از همین الان انجام دهید.

5-  مثبت بیندیشید
دیدگاهتان را تغییر دهید. درک کنید که اگر الان خوشحال و خوشبخت هستید، برای تجربه کردن چیزهای بخصوصی بوده است. شما نتیجه ی تجربیات گذشته تان و پذیرش مثبت آنها هستید. بله، مثبت اندیشیدن هنگام مصائب و سختیها کار آسانی نیست، اما وقتی دوستی یا آشنایی را از دست می دهید، به جای حسرت خوردن به چیزهایی که می خواستید به او بگویید و نگفتید، سعی کنید به خاطره های خوبی که با او داشته اید بیندیشید.

6-  مثل افراد شکست خورده رفتار نکنید
اگر چیزی را از دست داده اید، حسرتش را نخورید. آنچه از دست رفته، تمام شده است و دیگر برنمی گردد. سعی کنید به آینده و به موفقیت هایی که می توانید به دست آورید فکر کنید.

نگران نباشید، لبخند بزنید!
هر چیزی که در گذشته برایتان اتفاق افتاده، حکمتی داشته است. باید سعی کنید که از آنها درس بگیرید و برای آینده ی خود از این تجربیات استفاده کنید. فقط به حال و آینده فکر کنید، چون گذشته، دیگر گذشته است و نمی توانید به عقب برگردید. از هر لحظه ی زندگی لذت ببرید.