|
4 مهر 1391برچسب:, :: :: نويسنده : زهرا
هـمـونـطـور که صدای ما به کوه مـی خـوره ( پژواک ) و بـه سـمـت خودمـون برمیگرده ایـن جـهـان طـوری آفـریـده شـده کـه اثـرات کردار مـا در آیـنـده بـه سـمـت خـودمـون برمیگرده در کنجکاوی هایم دیـدم آدمـهـای بـدبـخـت کـسـانـی بـودنـد کـه تـو زنـدگـیـشـون حـداقـل یک دل رو شـکـسـتـه بـودنـد و اغـلـب بـیـشـتـر از یک دل برمیگرده. بعضیا فکر میکنن هرکاری بکنن، هرچی بگن، دروغ بگن، تهمت بزنن و خلاصه با رفتارشون دیگرانو آزار بدن و اون دیگران هم هیچی نگن، موضوع تموم شده رفته. اما تازه شروع شده چون دلی که بشکنه کسی جز خدا رو نداره و خداوند انتقام گیر خیلی سرسختیه. پس خیلی مراقب باشین که دلی رو نشکنین و باعث آزار کسی نشین. مردی در یکی از دره های کوه های "پیرنه" قدم می زد، که به چوپان پیری برخورد . چوپان او را درغذایش شریک کرد ،‌و مدت درازی کنار هم نشستند و از زندگی صحبت کردند . مرد می گفت : اگر کسی به خدا اعتقاد داشته باشد ، بایدبپذیرید که آزاد نیست، چون خداوند هر گام او را هدایت می کند .
نظرات شما عزیزان: ![]()
![]() |